Als auteur van autobiografisch proza wist Koen Sels reeds met ‘Generator’, zijn debuutroman, de aandacht te trekken. Terecht werd toen gewezen op het oorspronkelijk en onmodieus karakter van de tekst. Dat de beginzin van de roman nu aan het slot van ‘Gloria’ weer opduikt (‘Gloria kieperde de kist met duploblokken om’) wijst erop dat hij verder gaat op de ingeslagen weg. Hoofdstuk 2 van ‘Gloria’ opent zo: ‘Gloria werd geboren op 7 juli van het lange, rare jaar 2016. In zijn herinnering bestond die periode uit slapeloze, doodvermoeide stukken tijd zonder chronologie.’ (p. 13) Sels heeft het al direct over de herinnering. Verder in de roman zal hij, reflecterend op de schrijfact, allusies en verwijzingen inbouwen naar het schrijfmoment zelf, dat zich eind 2018, begin 2019 situeert: ‘Papa schreef deze laatste woorden op de namiddag voor oudejaarsavond 2018’ (p. 148), ‘begin 2019 schoof hij niettemin met zinsdelen, schrapte wat hij dacht dat hoofdpersoontje niet zou willen lezen, later als ze groot was… ‘(p. 149) Papa blijkt, zoals eerder in de tekst al aangegeven werd, Koen te heten, ‘hoofdpersoontje’ is de naam die hij zijn dochter Gloria geeft omdat hij over haar wil schrijven, kortom: Goria getransformeerd tot romanpersonage. In wat op het omslag wordt omschreven als ‘een persoonlijk relaas in fragmenten’ zet Sels de impact die de geboorte van zijn dochtertje Gloria had en heeft op zijn leven, om in tekst. Hij heeft het over het ‘vreemde vaderschap’ dat hem dingen leert zien – ook in zijn diepste gemoed- die hij voordien nooit had opgemerkt. Het gaat meer dan eens over ogenschijnlijk weinig beduidende, maar toch ook zo diep ingrijpende momenten die hem in zijn vaderrol bevestigen. Als hij:bijv. samen met zijn vrouw en Gloria in de speeltuin andere ouders ontmoet, moet hij vaststellen: ‘De kinderen, gezanten van hun volwassenen, genereerden blikken en gesprekken die anders nooit hadden plaatsgevonden.’ (p. 74) In wezen maakt Sels duidelijk dat Gloria een breuklijn markeert zin zijn leven. Zonder opdringerigheid, afgemeten en beheerst vertellend, blikt de auteur terug op wat in de periode van voor haar geboorte zijn leven beheerste en weinig positiefs te bieden had: depressies, drank, weinig of geen voldoening in de job die hij uitoefent… Wat hier had kunnen ontsporen in een sentimenteel relaas, wordt door Sels in effenaf schitterend proza omgebogen tot een aangrijpend en beklijvend tekstgeheel, waarin de lezer zelf zijn weg moet zien te vinden. Schrijvend over het schrijven van zijn ‘Gloria’, refererend aan op stapel staande teksten die schijnbaar moeten wijken voor de noodzaak het nu over Gloria te hebben maar daarna toch weer komen opduiken: het toont aan hoe doordacht en beredeneerd alles zijn plaats komt opeisen in ‘Gloria’.