Dodenberg

In ‘Dodenberg’ keert Christian de Coninck, aansluitend aan de vorig jaar verschenen roman ‘Dodensteeg’, weer terug naar het Brussel van de jaren twintig van de voorbij eeuw.  Samen met zijn overste en toekomstige schoonvader Pynaert moet Cyriel de Cruyenaere een aantal moordzaken zien op te lossen. Voor Pynaert komt het er ook op aan zijn pas opgerichte gerechtelijke dienst in een gunstig daglicht te stellen en zo het voortbestaan ervan te verzekeren. Over de moordzaken: die vertonen een terugkerend patroon, telkens gaat het om de echtgenote van een volksvertegenwoordiger die gedood of verminkt wordt door een man die half gemaskerd toeslaat. Dat alles telkens in Brussel gebeurt, ontlokt Pynaert de bedenking dat er best gesproken wordt van de ‘dodenberg’, dit ter vervanging van de Galgeberg waar in de directe omgeving hun dienst gevestigd is. Christian de Coninck weet de sfeer van de periode 1920, het tijdskader voor zijn roman, goed op te roepen. Politiediensten maken juist in die tijd voor het eerst gebruik van robotfoto’s van verdachten die dan door de kranten worden afgedrukt. Wat ook meespeelt, maar in de roman echt in de marge blijft steken, zijn de politieke spanningen die onder meer worden bepaald door de Vlaams-nationalistische Frontbeweging. Aan de zoektocht naar de moordenaar verbindt De Coninck dan verder het verhaal van naaister Agnes, die hoe dan ook een gevaarlijk iemand zal blijken te zijn en via een soort kunstgreep aan de moordzaken zal worden gerelateerd. ‘Dodenberg’ heeft als misdaadroman te weinig te bieden om echt te overtuigen. De plot is al te nadrukkelijk gebaseerd op herhalingen die de interesse van de lezer doen wegebben. Ook stilistisch blijft het geheel eerder ondermaats: houterige dialogen, flauwe woordspelingen (‘en ging hij naar de Cercle, waardoor het een vicieuze cirkel werd’ – p. 69), foute zinnen (‘Zo had hij eens een nachtdienst overgenomen van een collega die dringend verlof nodig had en hij niemand kon vinden om in te springen’ – p. 11), manke verwoording (‘hij duwde haar met lustig verlangen in zijn ogen tegen de toonbank’ -p. 200)  Het moge duidelijk zijn: ‘Dodenberg’ is allerminst een hoogvlieger in het oeuvre van Chrsitian de Coninck.