Hieronder vindt u de jongste recensies. Selecteer een genre, vervolgens selecteer de recensie die u wenst u te bekijken en klik tenslotte op 'Lees recensie'.

Zoeken  Genre 

 TitelAuteurDatum
Achter het glas Onno Kosters 01/07/2025
Artus Quellinus. Beeldhouwer van Amsterdam Bieke van der Mark (red.) 01/07/2025
Breken is bouwen. Vijfenzeventig jaar Vijftigers Graa Boomsma 01/07/2025
Het verhaal van Mevrouw Berg. Novellen (vert. Liesbeth Huijer) Ingvild H. Roshoi 01/07/2025
Over antieke wegen, een pelgrimage Rosita Steenbeek 01/07/2025
Napoleon en de paus. Het Concordaat van 1801 Pierre Trouillez 01/07/2025
Verborgen levens. Wat de nieuwste vondsten ons vertellen over de Vikingtijd (vert. Catalien en Willem van Paassen) Eleanor Barraclough 01/07/2025
De lijdende mens. Perspectieven op lijden, schuld en troost bij het boek Job Christophe Vekeman, Désanne van Brederode e.a. 01/07/2025
De ontdekking van de nacht Guy van Hoof 01/07/2025
Leo XIV. Apostel van de vrede Samuel Pruvot 01/07/2025
De mango van Mao. En ander fruit dat geschiedenis schreef (vert. Heijo Alting) Federico Kukso 23/06/2025
Een kwestie van uitvoering. De gemeente Amsterdam onder Duitse bezetting Jeroen Kemperman 23/06/2025
Voor God en den Congo! Het wel en wee van een afvallige Witte Pater (1880-1957) Wilbert Smulders 23/06/2025
De sprong in het licht. Marlow Moss (1889-1958) Florette Dijkstra 23/06/2025
Nog altijd storm (vert. Miek Zwamborn) Peter Handke 23/06/2025
De 44 beste gedichten van de Herman de Coninckprijs 2025 Erwin Jans e.a. 23/06/2025
De kortste geschiedenis van China (vert. Pon Ruiter) Linda Jaivin 23/06/2025
Seks, drugs en rock 'n' roll in Rembrandts tijd Benjamin B. Roberts 23/06/2025
Dievenland. Overleven in de middeleeuwen Janna Coomans 23/06/2025
Best of Buitengewoon Belgisch Bouwen 10. De 50 beste woningen uit 10 jaar ‘Buitengewoon Belgisch Bouwen’ Frank Berckmans en Grégory Mees 23/06/2025
12345678910...Laatste

Ibis. Een verwensing. Vertaald en toegelicht door Christiaan Caspers

Ovidius
Ibis. Een verwensing. Vertaald en toegelicht door Christiaan Caspers
Damon, 2020, 80 blz., EUR 14,90
ISBN: 9789463402880

Ovidius, die kent u natuurlijk van de Amores of zeker van de Metamorphoses, dat een soort van Bijbel van de antieke mythologie werd en een enorme invloed heeft gehad op de kunstgeschiedenis. Hij schrijft speels, grappig, frivool ook, en net dat kwam hem duur te staan. Een gedicht en een niet nader omschreven misstap deden hem bij Augustus uit de gratie vallen. Hij werd verbannen naar Tomis bij de Zwarte Zee, het huidige Constanța in Roemenië.                                                               Overmand door heimwee schreef hij er Tristia en Epistulae ex Ponto, klaagzangen over het harde leven in zijn ballingsoord. Hij produceerde er echter ook een klein curieus werk dat hij de titel Ibis meegaf: een litanie van verwensingen, vernoemd naar het voorwerp van zijn woede. De schrijver en de bestemmeling weten over wie het gaat, en dat moet voldoende zijn.                                           Uiteraard is al vaak gespeculeerd wie die Ibis kan zijn. Zeker is dat Ovidius zich met de keuze voor de schuilnaam in het literaire veld wou meten met Kallimachos, die onder dezelfde titel enkele eeuwen eerder ook een eind weg schold. Dat werk is jammer genoeg verloren. Augustus lijkt een voor de hand liggende optie, maar dat strookt dan weer niet met de smeekbedes in andere werken om de verbanning ongedaan te maken. Het prikkelendste idee is dat je de titel omgekeerd moet lezen, sibi, aan zichzelf dus. Het zou in elk geval in Ovidius’ oeuvre passen dat hij vol ironie zichzelf verwenst. Want verwensen doet hij. Hij verheugt zich op de miserie die al geweest is en vooral op wat nog moet komen. Bij momenten neemt dit stukje scheldpoëzie de vorm aan van een omgekeerde ode, waarbij hij de hele topiek van een omineuze geboortedag erbij haalt of ook de dochter en de vrouw niet onbesproken laat. Maar meestal gaat het om mythologische exempla, over het wrede lot van anderen dat Ibis mag overkomen. Ovidius’ favoriete speeltuin dus, waar hij de poeta doctus kan uithangen, maar ook weer sterk blijkt in wat hij ook al in de Metamorphoses presteerde: hele scheepscatalogen opsommen, maar op het gepaste moment, voor hij gaat vervelen of uit de bocht gaat, het toch over een andere boeg gooien. Veel te lang is Ibis afgedaan als een niemendalletje en het is pas recent dat men de precieze volgorde van zijn litanie van naderbij is gaan analyseren en dat er wel degelijk patronen blijken te zitten in het onheil dat hij over zijn tegenstander afroept. Grootste lichtpuntje en schamele troost voor hem is misschien dat Ibis wel zal voortleven in de herinnering, als naamgever van de rivier waarin Ovidius hem het liefst van al ziet verdrinken.  Christiaan Caspers heeft nu een vertaling klaar in vrije verzen die een plezier is om te lezen. De tekst is helder en er is ook een uitgebreid nawoord, maar er zijn geen verklarende noten. Dat is een terechte keuze, maar de lezer weze gewaarschuwd: uw mythologische kennis wordt danig getest als u zich laat meevoeren op deze dolle rit.  

[Dieter Wildemauwe - 19/11/2020]