De vader van schrijfster Saskia Goldschmidt overleefde het concentratiekamp van Bergen-Belsen dankzij de moed en het doorzettingsvermogen van zijn eerste vrouw Renata Laqueur. Nu geeft Goldschmidt Laqueurs kampdagboek opnieuw uit.
Tijdens de bezetting werden Renata Laqueur en Paul Goldschmidt na een fietstocht op elkaar verliefd. In 1942 trouwde het stel. Hun geluk was echter niet van lange duur. Beiden waren Joods en werden in maart 1944 via het doorgangskamp van Westerbork naar Bergen-Belsen gestuurd. Wat ze daar meemaakten, werd door Renata zorgvuldig in schriftjes genoteerd. Als ze te ziek of te uitgeput was, pauzeerde ze, en schreef nadien verder.
Op 10 april 1945, amper vijf dagen vooraleer de westerse geallieerden het kamp zullen bevrijden, werden 2500 uitgeputte gevangenen, onder wie het echtpaar Goldschmidt, in een trein geduwd. Onder zware bewaking werden ze kriskras door de restanten van het platgebombardeerde Duitsland vervoerd. Op 23 april stopte de trein in Tröbitz en werden de overlevenden door Sovjet-Russische soldaten bevrijd. Daar schreef Renata het vervolg van haar dagboek.
Hoewel ze allebei de ellende overleefden, hield hun huwelijk geen stand. Het huwelijk is nu eenmaal niet gemaakt voor de hel, schreef Renata later. Door haar dagboek bleef Renata aanwezig in het leven van de familie Goldschmidt. De schriftjes werden een eerste maal in 1965 in boekvorm uitgegeven.
Opvallend bij de lectuur is dat enkel dankzij de hardheid van Renata het echtpaar de hel van het concentratiekamp wist te overleven. Medelijden en empathie waren nu eenmaal niet vol te houden onder de onmenselijke omstandigheden van het kamp. Renata bezat in alle opzichten een heel sterke persoonlijkheid. Persoonlijkheid die sterk genoeg was voor hun beiden. Als lezer kun je niet anders dan bewondering opbrengen voor deze jonge vrouw. Een sterk boek van iemand die zich boven de ellende wist uit te schrijven. Met eindnoten en woordenlijst van kamptaal en nazi-termen. Mooie bladspiegel en leesletter.