Hieronder vindt u de jongste recensies. Selecteer een genre, vervolgens selecteer de recensie die u wenst u te bekijken en klik tenslotte op 'Lees recensie'.

Zoeken  Genre 

 TitelAuteurDatum
Achter het glas Onno Kosters 01/07/2025
Artus Quellinus. Beeldhouwer van Amsterdam Bieke van der Mark (red.) 01/07/2025
Breken is bouwen. Vijfenzeventig jaar Vijftigers Graa Boomsma 01/07/2025
Het verhaal van Mevrouw Berg. Novellen (vert. Liesbeth Huijer) Ingvild H. Roshoi 01/07/2025
Over antieke wegen, een pelgrimage Rosita Steenbeek 01/07/2025
Napoleon en de paus. Het Concordaat van 1801 Pierre Trouillez 01/07/2025
Verborgen levens. Wat de nieuwste vondsten ons vertellen over de Vikingtijd (vert. Catalien en Willem van Paassen) Eleanor Barraclough 01/07/2025
De lijdende mens. Perspectieven op lijden, schuld en troost bij het boek Job Christophe Vekeman, Désanne van Brederode e.a. 01/07/2025
De ontdekking van de nacht Guy van Hoof 01/07/2025
Leo XIV. Apostel van de vrede Samuel Pruvot 01/07/2025
De mango van Mao. En ander fruit dat geschiedenis schreef (vert. Heijo Alting) Federico Kukso 23/06/2025
Een kwestie van uitvoering. De gemeente Amsterdam onder Duitse bezetting Jeroen Kemperman 23/06/2025
Voor God en den Congo! Het wel en wee van een afvallige Witte Pater (1880-1957) Wilbert Smulders 23/06/2025
De sprong in het licht. Marlow Moss (1889-1958) Florette Dijkstra 23/06/2025
Nog altijd storm (vert. Miek Zwamborn) Peter Handke 23/06/2025
De 44 beste gedichten van de Herman de Coninckprijs 2025 Erwin Jans e.a. 23/06/2025
De kortste geschiedenis van China (vert. Pon Ruiter) Linda Jaivin 23/06/2025
Seks, drugs en rock 'n' roll in Rembrandts tijd Benjamin B. Roberts 23/06/2025
Dievenland. Overleven in de middeleeuwen Janna Coomans 23/06/2025
Best of Buitengewoon Belgisch Bouwen 10. De 50 beste woningen uit 10 jaar ‘Buitengewoon Belgisch Bouwen’ Frank Berckmans en Grégory Mees 23/06/2025
12345678910...Laatste

Hebben en Zijn

Dimitri Verhulst
Hebben en Zijn
Atlas Contact, 2022, 173 blz., EUR 19,99
ISBN: 9789025473143

‘Hebben en Zijn’ (beide met hoofdletter): de titel van de nieuwe roman van Dimitri Verhulst klinkt alleszins filosofisch, binnen de context alvast van wat een benadering zou kunnen zijn van de ambiguïteit waarmee tegen het bestaan wordt aangekeken: komt het er in de eerste plaats op aan zoveel mogelijk te ‘hebben’, rijkdom en bezit te vergaren, of dient het ‘zijn’ voorop te staan, de attitude die een leven-in-waarden  laat primeren. Verhulst heeft zijn titel wel op een heel originele manier ingevuld: bij hem geen of-of-keuze, maar een naast-elkaar-opstelling waarin het hebben en het zijn in hun nauwe samenhang worden benaderd. In het relaas over zijn hoofdfiguur Malodot (de pijn in de rug nota bene, die de schrijver door een hardnekkige hernia blijvend kwelt) worden leven en dood tegenover geplaatst. De plot is relatief eenvoudig gehouden: op weg naar een feestje knalt Malodot met zijn wagen tegen een boom. Of zijn geliefde Lauralouise het heeft overleefd, komt hij niet direct te weten. Wel staat vast dat hij zelf in een soort tussenfase is beland: hij bevindt zich in het gezelschap van een aantal wel heel opmerkelijke figuren in een voorstadium van de definitieve dood in wat wordt verondersteld een afkickcentrum te zijn. Afkicken van de verslaving die het leven heet, ‘de dood is een zuivere dood en ongeschikt voor iemand die nog aan het leven hangt, al was het slechts met een enkel flodderdraadje. Je kunt het als een gunst beschouwen van het Grote Niets, dat je er klaar voor wordt gemaakt.’ (p. 12) Onder leiding van de Counselor wordt Maladot klaargestoomd voor wat het grote verscheiden zou moeten zijn: er zijn intakegesprekken volgens de socratische methode, er zijn groepssessies (‘Ruft het naar poep, gooi het in de groep’ – p. 62), waarop ieder zijn verhaal kan doen. En er zijn de vitapleisters die Malodot krijgt aangereikt en zo sterk werken dat hij zijn seksuele appetijt terugvindt en een mede-bijna-dode zwanger maakt. Telkens weer wordt Malodot geconfronteerd met het absurde nu waarin hij rondwaart. Zo zal de zwangerschap van zijn kompane Albertine in de werkelijkheid  – die andere werkelijkheid, die van het leven namelijk – voor verdriet zorgen bij een jong echtpaar dat een kind verliest bij de geboorte.   Uiteindelijk zal Malodot kiezen voor de terugkeer naar het leven, ook al beseft hij dat hij daardoor zijn hele voorbije leven opnieuw moet leven, met identieke voorvallen erin. Zo eindigt de roman met de beschrijving van de autorit die naar de fatale botsing moet leiden. Met bijzonder veel inlevingsvermogen, vaak op het rauwe af, soms verrassend in de beeldspraak (‘Het stationsplein is een desolate vlakte. De architecturale expressie van een depressie, dat is het’ – p. 143) laat Verhulst zijn personages de revue passeren. Er is Didier die het verhaal doet van zijn seksuele initiatie, toen hij (letterlijk dan) gegrepen werd door zijn gefrustreerde lerares scheikunde; er is het verhaal van Albertine die haar kindertijd in Marokko opnieuw zou moeten beleven als zij beslist te kiezen voor het leven… En dat Malodot zelf die beslissing neemt, laat aanvoelen dat ‘Hebben en Zijn’ in wezen het leven omarmt.

[Jooris van Hulle - 23/06/2022]