Treurwil

Op 1 november 1984 kwam de beste vriend van Rik Van Puymbroeck in zijn aanwezigheid om het leven bij een motorongeluk. Voor de nu vijfenvijftigjarige auteur voelt dit aan als de dag dat hij geboren werd. “Als je geboren wordt met het bloedende hoofd van je beste vriend in je armen, verdwijnt de onbezorgdheid. Tot in het diepst van mijn lichaam zit de schrik voor slecht nieuws, het verdriet en de pijntjes van mijn kinderen, de stem van mijn vader: het gaat niet goed.” (p.43) ‘Treurwil’ is een bundel beschouwingen over verlies, verdriet en rouw, opgevat als een kroniek, de eerste op 7 november en de laatste op 1 mei 2023 met telkens een citaat als opdracht, zoals deze van Marcel Möring voor 7 februari 2023: “Maar de herinnering is een behaagzieke minnares die zich graag plooit naar de wens van wie wil herinneren.” (p.55) Herinneringen aan gebeurtenissen, momenten, uitspraken, boeken, reizen of liedjesteksten worden afgewisseld met beschouwingen van de auteur over de verwerking van zijn verdriet en de impact die deze had/heeft op zijn leven en werk. Ook zijn boek ‘Weduwen’ (2008) met getuigenissen van twaalf vrouwen die hun man verloren komt aan bod of de verwerking van de dood van zijn 32-jarige broer en de precieze dag dat de auteur de leeftijd bereikt waarop hij overleden is, en een dag later ouder is dan zijn broer zou worden, maar altijd zijn oudere broer zal blijven. Een eerdere titel voor het boek was ‘Houdgreep’, maar, mede door zijn fascinatie voor de treurwilg (11 november 2022), werd dit - het door Word als foutief aangeduide- ‘Treurwil’, “de wil om te blijven treuren, om de doden niet los te laten, rouw liever op sterk water zetten en te koesteren, willen vasthouden, in een houdgreep.” (p.27). ‘Treurwil’ is heel literair geschreven: “Ik was op het werk en ik verbrokkelde. De wereld verkleinde, als in rafels gescheurde stukje stof, verknipt krantenpapier, versnipperd, transparant, verzilt, verkruimeld en uiteengevallen voelde ik mij.” (p.41) ‘Treurwil’ is een intieme en rijke getuigenis over verlies, verdriet en rouw. Bovenal straalt het boek veel warmte en liefde uit.