Hieronder vindt u de jongste recensies. Selecteer een genre, vervolgens selecteer de recensie die u wenst u te bekijken en klik tenslotte op 'Lees recensie'.

Zoeken  Genre 

 TitelAuteurDatum
De witte dame van de mijn (vert. Arie van der Ent) Sergej Lebedev 05/09/2025
The Très Riches Heures of Jean, Duke of Berry Mathieu Deldicque (red.) 05/09/2025
Wijsheid van een abt Bernardus Peeters en Hugo Vanheeswijck 05/09/2025
De kwetsbare tijd (vert. Hilda Schraa) Donatella Di Pietrantonio 05/09/2025
Kunst als levenshouding. De collectie Marlies & Jo Eyck in het Bonnefanten Paula van den Bosch (red.) 05/09/2025
Valentino & De Moeder (vert. Jan van der Haar) Natalia Ginzburg 05/09/2025
De Gallaghers. De ondergang en miraculeuze wederopstanding van Oasis P.J. Harrison 05/09/2025
Na de oorlog. Twaalf vertellingen (vert. Irving Pardoen) Graham Swift 19/08/2025
Een Venetiaans spel (vert.: Anda Schippers) Philip Gwynne Jones 18/08/2025
Asfalt Niels van Droogenbroeck 18/08/2025
De weemoed van de reiziger. 14 plekken, 14 verhalen Jan Brokken 18/08/2025
Hoe word ik een leuk oud mens? Kolet Janssen 18/08/2025
Waar gaat het heen? En wat kan ik doen? Lucas De Man 18/08/2025
Rebecca (vert. J.N.C. van Dietsch) Vijfde druk Daphne Du Maurier 18/08/2025
Notities voor John (vert. Koos Mebius) Joan Didion 18/08/2025
Tandenjager Auke Hulst 18/08/2025
Het jaar van de kogelvis Jos Pierreux 18/08/2025
Het geschenk Gaea Schoeters 18/08/2025
Barre zomers Guy Prieels 18/08/2025
De zomer van 1945. Van de Alpen tot de Stille Oceaan: het dramatische eindspel van de Tweede Wereldoorlog in acht capitulaties James Holland en Al Murray 30/07/2025
12345678910...Laatste

Mulhacén

Jonas Bruyneel
Mulhacén
PoëzieCentrum, 2025, 129 blz., EUR 23,00
ISBN: 9789056550813

Mede geïnspireerd door leven en werk van Federico Garcia Lorca (1898-1936) maakt Jonas Bruyneel een wandeling van Granada naar de top van de Mulhacén, de hoogste berg van Spanje. In coplaverzen (telkens een strofe van vier verzen die elk apart uit acht lettergrepen bestaan) worden herinneringen aan het leven van Garcia Lorca in beeld gebracht, onder meer aan diens geboortedorp Fuente Vaqueros,  ‘daar in dat dorpje wroetten we / de woorden domweg uit de grond. / We braken er voor ontroering / de zongebakken klei open.’ (p. 11) Intimistisch ingekleurde natuurbeelden (‘we kijken dwars door de dampkring / naar het restletsel van de nacht’, of nog: ‘In het volgende witte dorp / druipen de huizen als kaarsvet / over de rand van de helling’) zijn vaak de opstap naar diepgaande bedenkingen over het schrijven, meer bepaald over de poëzie. Zo verklaart Federico: ‘Misschien werd ik dichter, zegt hij, / toen ik vanwege mijn woorden / werd gehaat en monarchisten / briesend stenen naar me gooiden.’// (…) // Zolang je verzen zacht vallen, / zijn ze zonder betekenis.’ (p. 65) En verder, vanuit zijn heel persoonlijk aanvoelen: ‘Zodra poëzie me vastgreep, / was elk nieuw gedicht een poging / om mijn vader trots te maken // (…) De voornaamste belemmering / voor een dichter is de neiging / om de liefde gelijjkmatig / met liefde te beantwoorden.’ (p. 98) Op een ingehouden manier verweeft Bruyneel in zijn relaas van de tocht naar de top van de berg een aantal persoonlijke herinneringen, ‘toen mijn zus van breekbaar lichaam / gemis werd, vertrouw ik hem toe, / vroegen mijn ouders roekeloos / om de tijd even te stoppen’ – p. 76). Ook op poëticaal vlak is er een verwantschap, ‘Federico lijkt wat op mij / in zijn liefde voor vormvaste / radicaal onhippe schoonheid . / In vorm zijn we oud en koppig.’ (p. 44) De manier waarop Jonas Bruyneel een evenwicht heeft weten te creëren tussen beschouwende passages en treffende beschrijvingen (ik onthou dit beeld: ‘Op Federico’s oogleden / bloeit een kantwerk van ijsrozen’) maakt van zijn Mulhacén-project een bijzonder verdienstelijk geheel. 

[Jooris van Hulle - 03/02/2025]